Kýnalanýp rüzgârý takan saçlarýnla, Ellerinden öperek annenin, Ardýna bile bakmadan gittin. Demedin ardýmda kaldý diye, En sevdiðim yârim, kundakta bebeðim.
Takýp süngünü, aldýrmadan ölüme, Bir olup yürüdün meleklerle, Korkunun kýrýntýsý bile yok gözünde, Sen Türk’tün, hiç gelirdi sana ölüm, Þehadet þerbetinle yandýn özünde, Sen ölmedin ecdadým, gün doðduðun gün.
Karanlýklar çökse de üstümüze, Aðlasakta biz þiirlerde dize dize, Þehitler ölme, vatan bölünmez, Hepimiz biriz, biz gelmeyiz göze, Emanetçiniz Atam, sen üzülme.
Doktor bile bakamazken avladýna, Bir çocuk paramparça derken “Baba”, Sen meleklerle yürürken tebessümle Allaha, Ýçimde sen diye durur bir acý, Unutulmadý cephane taþýrken ölen bacý, Bilenler Kur’an ile gülümsedi ölüme, Çanakkale þehitlerin yataðý, Gülleleri göðsünü siper eden askere, Ýman dolu bir kalple savaþtýn, Þehidim ölmedin sen her an aklýmdasýn. Unutmak gaflete düþmenin ta kendisidir. Çanakkale iman dolu bir ecdadýn, Özgürlüðünün eseridir.
Þehidim nur içinde yat ki, Bu memleket unutmayacak sizleri, Emek verdin, zayi deðil emeklerin, Kanýnýn sahibi bu bayrak, Yiten yok ruhta, gelecek her an senin, Ansam da seni hýçkýrýklarla aðlayarak, Þehidim, doðduðun andýr sen asla ölmedin.
BAKÝ EVKARALI
BUGÜNE GELMEMÝZE VESÝLE OLAN ÞEHÝTLERÝMÝZ’E... HER BÝRÝNÝZÝN ELLERÝNDEN ÖPERÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.