Çocukluğum

Ben beni bileli babam olmadý
Her daim annemin elini tuttum
Müminin zekâtý bizi bulmadý
Henüz beþ yaþýmda çöplüðe gittim

Anamsa garibim hasta bir kuldu
Otuz beþ yaþýnda sararýp soldu
Soðuk evimizin kapýsý çuldu
Üþüdükçe ona sarýlýp yattým

Babalý olanýn çok þeyi yeni
Ne olur benim de olsaydý hani
Anamdan habersiz her bayram günü
Gözümün yaþýný yaþýma kattým

Nuran’ým Hasan mýþ babamýn adý
Yokluðu annemi dertlere kodu
Rabbim dedim, annem sus günah dedi
Diyeceklerimi yutkundum yuttum

Sosyal Medyada Paylaşın: