DAVETSİZ MİSAFİR
Zamansýz çalar çoðu kez,
Gizli bir el kapýlarý teker teker.
Davetsiz misafir aðýr çöker yüreklere.
Solgun yüzlerde olur dayanýlmaz kederler.
Uzun durmaz, çay, kahve hiç istemez.
Hemen kalkar gider, iþi biter bitmez.
Umutlarý söndürür, taþ taþ üstünde kalmaz.
Döndürür yangýn yerine hiç aldýrmaz.
Ciðerler yanar, köze döner kavrulur.
Kasýrgadýr, en güçlü bile çöp gibi savrulur.
Koparýr, býrakmaz alýr bir bir elimizden.
Vurur her birimizi en hassas yerimizden.
Çaðýran olmaz ama o gelir dinlemez.
Ne gözyaþý ne feryat dur durak bilmez.
Acý salar, talan eder acýmasýz eþkiya misali.
Soldururken taze gülleri susturur bülbülleri.
Ayýrýr anasýndan çocuðunu bile koymaz.
Saati gelince götürür bir an durmaz.
Yolcu yolunda gerek derler.
Son seferde hüzünle sallanýr eller.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.