İNSANSIZ DOĞANIN KAVGASIZ UYUMU !

Bahar vardý her yerde.
Papatya, tavþan,
Uður böceði,erguvan,
Güftesi doðadan,
Besteye tapýyordu!

Zaman zaman,
Fukara burunlarda duman,
Et kokusuyla tango yapýyordu.

Uyum bütün doðaya hakimdi.
Papatya,
Uður böceðine yuva,
Tavþan,
Kelebeði çaðýrmýþ koþuya!
Tavus kuþu,
Azametle reveransta erguvana.

Göz yaþartýcýydý doðanýn ilahi dansý.
Sülünle kaplumbaða yaptý ilk valsi!
Zürafa,
Yücelerden bir zeytin dalýný,
Dolgun dudaklarýyla karýncaya uzattý!

Ahhhhh!
Maymun aahhh!
Eyvaaah ki,
Ne eyvah!

Bi damlacýk benzerliðiyle insan oðluna,
Sýðamadý bahara,
Baþ kaldýrdý doðaya.
Yaný baþýndaki þempanzenin boynuna,
Ojesi dökülmüþ týrnaklarýný geçirdi.
Karnýndaki bebeye,
Kardeþ kaný içirdi!

Þempanzecik,
Dedim ya!
Trajik benzerlik,
Sonucu sustu.
Tutsak öfkesini,
Branþ hazýrlýðýndaki diþisine kustu!

Sosyal Medyada Paylaşın: