Puslu bir havaydý karþýlaþtýðýmýz vakit Ve hüzün yaðýyordu gökyüzünden Þafak ise her zaman ki kýzýllýðýndan çok öteydi Sanki gök aðlayacak,ama yaðmur deðil Kan yaðacaktý topraklar üstüne
Bir ahir zamandý gözlerinin gözlerime deðdiði an Ve toprak çatlýyordu ellerin ellerime deðdiðinde Gece ise her zaman ki karanlýðýndan çok öteydi Sanki birazdan düþecekti yýldýzlar gökten Ay deðmeyecekti bir daha gözlerimize
Aslýnda ismi olmayan bir mevsimi yaþýyorduk ikimizde Ne kan yaðmurlarý görmüþtük Ne kýzýl þafaklarýn ötelerini Ne de yýldýzlarýn gökten düþüþünü Biz gözlerimizde görüyorduk her þeyi Güzel,çirkin,iyi ve kötü Ama sessizce ve sadece gözlerimizde
Artýk günleri karýþtýrýyorduk aþk sarhoþluðundan Ve yolculuklara çýkýyorduk düþler vadisinde Güneþe inat geceleri Geceye inat güneþli günleri yaþýyorduk Umutlara hüzün,hüzünlere umut Acýya mutluluk mutluluða acý giydiyorduk Çünkü biz korku nedir bilmiyorduk Seviyorduk hemde ölesiye seviyorduk
Yazan Seslendiren Mehmet Aküzüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetakuzum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.