Sabrým: Tükendi denecek kadar tükendi. Yanlýzlýðým: Bu gece belkide son mertebesine eriþti. Bu gece ben birini daha kaybettim.Yine çýktý canýmdan caným.Ýçimde her dakika hasretiyle yandýðým caným, bir daha ona hiç kavuþamamak üzere çýktý.Terketti beni.Ben terkedildim.Suç onun muydu peki? Deðildi. Bütün suç bendeydi.Çünkü ben; defalarca yýkýlmama raðmen yeniden birine güvenmeyi denedim.Kendimi bile bile ölüme ittim.Yüreðimde taþýdýðým bir ceset; içerisinde geçmemiþin yarasý, geçmiþin izleri. Bunlarla bedenimi topraða sürükledim. Ruhum zaten yüreðimin içerisinde zindandayken, bedenimi yok etmeyi denedim.Ve ne kadar denediysemde baþarýlý olamadým. Cesaret edemedim. Her an ensemde hissettiðim ölüm için, ölemedim.Bilmiyorum artýk canýmýn acýsýndan mý korktum yoksa sonrasýndan mý, bilmiyorum. Sadece hayal ediyorum.Ýçinde huzur bulacaðým bir yuvayý , varlýðýyla nefes alacaðým bir insanlýðý hayal ediyorum.Hayalime bile sýnýr getiriyorum.Onlarda özgür deðil.Öylesine alýþmýþ ki yüreðim acýlara, hayallerime kadar sýnýrdayým. Bir an önce yok olmak, ecelimle boðuþmak istiyorum.Kaderimi kendi ellerimle gömmeden, kaderimin beni gömmesini.Olmuyor. Zamana býrakýyorum. Onun herþeyi deðiþtireceðine inanmadan, yüreðimde bir cesetle sonumu bekliyorum ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nrdeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.