Boðuk sesler,kesik duyuþlar,isabetsiz çýkarýmlar... Görenle göremeyen, duyanla duyamayan ayný þeyi hissetmiþ... Susabilene küfretmiþler,konuþan için aþýk oldu demiþler... Ne oldum dememiþler,ne olacaðým da dememiþler,hiçbir þey dememiþler... Meðer herkes dað delip çöllerde kavrulmuþ da aþýk olan yokmuþ... Hiç solmamýþ çiçekler, hep açmýþ;herkes de inanmýþ... Örtülü bedenler resmedilmiþ,çýplak gözler öylece seyretmiþ... Çorak arazide kulaç atmýþlar;bu su nerede diye isyan etmiþler... Düzgün kentler çarpýk insanlarla dolmuþ, hepsi de çok mutluymuþ... Bir dünya kurulmuþ, kuranlar kuruntularýyla kalakalmýþ... Biri var demiþ biri de yok demiþ;bir varmýþ bir yokmuþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
refala Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.