BERİVAN'I BEN ÖLDÜRMEDİM!

/ Cinayet mahallinden ayrýlýrken ip uçlarýmý býraktým;
kimseler görmedi, toparlamaya çalýþýrken daðýlmýþ yalnýzlýðýmý! /


I

Adýnýz:
Birdal, ama sonbahara ödünç verdim yapraklarýmý.

Berivan’ý kim öldürdü?..
ben öldürmedim-
çünkü o saatlerde bu þiiri yazýyordum
ve ’içinde kurþun yoktu kalemimin’
-ama onu öldürebilecek kadar çok sevdim-...

II

Berivan, benim kimsemdi
tarihim, yaðmalanmýþ coðrafyam
kan revan topraðým, memleketim, gurbetim
baþka bir cehennem için sakladýðým kýyametim!

Berivan, tenime aþýk býçak
yoksulluðum
bozgunluðum
en puþt akþamlarda bile,
gözlerinin namlusuna umut sürdüðüm kadýn!

Berivan, silahsýzým
rotasýzým, ýs-sýzým
ayazým
çalýnmýþ yarýným, varoþ heyecaným
mapusluðum, adýný sayýkladýðým...

III

Ah Berivan, sýzlayan yaram
topraðýn koynuna girdin demek
o varoþ sesinle bana kaçak bir türkü söylemeyecek misin artýk?..

Kýrýlsýn elleri ayrýlýðýn
yýllar var ki özleminle yanmýþam
bir aðacýn dalýna hep adýný yazmýþam
bu þehirlerde kuþatýlmýþ
aldatýlmýþ, yanýlmýþam...

Ezberlerin, þehvetlerin karmaþasýnda
her hangi bir nedenle yaðmalanmýþam
boðulmuþam insanýn kuruyan ýrmaklarýnda
böyle açýk bir yara gibi kanamýþ / hep kanamýþam..


IV

Acýmasýz hayatýn hileli oyunlarýnda
yuvarlanan zarlardýk
baþkalarý oynadý biz kaybettik!
biz hep maðlup kalacaðýz, ’tarihin buruþuk sayfalarýnda’
ha bir eksik, ha bir fazla kalacaðýz!

V

Çok zor geçiyor günlerim
sana acýkýnca yüreðim
o, çok sevdiðin türkü’ye gizlenirim
kendimden cayarým
ve o, oyuncakçý dükkaný hayallerimden...

Berivan’ým yangýným
üþüyen aným
aðrýyan yaným
açýlýp okunmamýþ mektubum
hayatý býrakýp, sana geleceðim

Korkma Berivan;
korkma, adýný yasaklayanlardan deðilim!

Yanýtsýz bir soruydun
ülkeme benzerdi kördüðüm saçlarýn..
çeyizin olmadý senin,
odanda asýlý duran gelinliðin...
sökemedin kendini dikildiðin ilkel törelerden
þimdi, seslen, duyarým seni ben ötelerden...

Sorgusuz sualsiz susutururlar adamý
aðzýný býçak açmaz..
oysa günlerin dehþetinde gözlerin þaþkýn
efkarýný süpürdüðün þarkýn
ve haydutlara boðdurduðun içler acýsý bir aþkýn..

Deðiþmez kurbanýn yazgýsý
geceye eþkýyalar sinmiþ
bir kaç gazeteyle örtmüþlerdi
o benzersiz güzelliðini...

Sen git, ben burada çürüyeyim
kimse son yolculuðunda yolunu þaþýrmaz!

Sen git, ben burada çürüyeyim!


Yanaþýp kýyýsýna acýlarýn
silik duvar yazýlarý gibi daðýlacaðým
kalabalýklara karýþacaðým
bölünüp, parçalanan sevdalara
yaralara karýþacaðým, ölü doðmuþ umutlara
arasýnda gözyaþlarýmý kuruttuðum kitaplara...

Arasýnda gözyaþlarýný kuruttuðun kitaplara...

VI
...

Aþk diyorum Berivan
ne yana dönsen bir yaradýr
içerlerde baþlayan, büyüyen bir yaradýr

Kim bilebilir bir aþkýn nasýl baþlayýp, nasýl biteceðini
gel gör ki kaç intihar ederim aþklarýn boþluðunda

Gözaltýndayým, ispatlanamamýþ suçlarým var
hasretin mahçup yüzünde
sevmek yasak
efkarlanmak da!
özgürlüðümü özlüyorum
upuzun yollarý, yolculuklarý
özgür olmak þimdi Dicle kadar
ölüm kadar...


VII

Küle sor:
hangi ateþini daha çok seviyor...
...

Yoksullukla sýnansýn,
acýlarla yýkansýn Anadolu..
þiirin rahminde ölü doðsun söz;

Ateþ yandýðý vakit ateþtir
yara iyileþmeyince!..


VIII

Çok zor geçiyor günlerim
boðuk
kýrýk
ve kýrgýn

Ben geleceðimi, geçmiþime çaldýrdým
derin yaralarda çok kan kaybetmiþim
ölüme silah çekip, tetikler beslemiþim

Yokla kendini bu acýlar ülkesinde
gecikmiþ bir intihar kadar hesapsýz ve taklitsiz ol...

Sana ýþýðýmý baðýþlýyorum
sen ölürsün, adýn kalýr..
kirlenirken her þey
lekesiz yalnýzlýðýn kalýr
aðlanacak bir þey kalmaz
hayatýn vicdanýnda gözyaþlarýn kalýr...

Affet beni Berivan affet!
sen soluk soluða koþup yetiþemediðim hayat
geç kaldým
geç kaldým!..


IX

Pimi çekilmiþ bir el bombasý gibi düþersin aklýma
seni aklýmda tutamam
sen gidersin aklým gider...
her þey gider...

Yokluðunu doldurmaz, bu kuralsýz, bu imlasýz þiirler
ne kaybeder, ne kazanýrým...
iki kiþilik bir mezar bulurum;
bir gece ansýzýn daðýtýrým beynimi
ve gelir usulca uzanýrým yanýna...

Bak, göreceksin bir gece sensizliðin ýssýz kýyýlarýna savrulup
yalnýzca senin için öleceðim!


(Birdal ERDOÐMUÞ)





Sosyal Medyada Paylaşın: