azýyor rüzgâr yaramaz çocuk gibi darmadaðýn sakalým saçlarým duldasýz bir gölge içinde kim büyütüyor içimdeki isyan baþaðýný zulmün son duraðý son kalesi insan oldukça diner mi sandýn geçmiyor iþte
kim ördü bu duvarýn temelini acýnýn sýzladýðý yerde neyin hasreti kanýyor kalbimde þimdi gözlerim güne þiþlenmiþ geçen her vakit dimaðýmý kahrediyor iþte belki bilemezsiniz yelin üflediði yara göðsümün ta içinde en derinde öldürür belki de beni bu gidiþle
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin AKSOYLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.