Kýþ günü yaðan kar’ým zamansýz üþütmem ben Her daim mevsim gibi deðiþerek büyürüm Arada esiyorsam lodos’a aldanma sen Gerekirse çekilir yaza hasret uyurum Koskoca hasret duvar karþýma dikiliyor Buna raðmen ayrýlýk içime ekiliyor.
Toplasan bir arþýn yol senle yürümesek de Aþk bu adý üstünde yakar içi bilirim Mutluluk denen þeyi içte kürümesek de Bu aþk için dirensem kesin recm edilirim Ne dersen de adýna vuslat haramdýr bize Zorlamak bizi yorar gerek yok baþka söze.
Hani hayaller vardýr bilirsin olmayacak Gene de için gider gülerek kuramazsýn Sanýrsýn gider ayak yüzün hiç solmayacak Yine de veda vakti ayakta duramazsýn Cümle aleme karþý güler gibi yaparsýn Odana çekilince acý ile koparsýn.
Geçecek diyeceksin kapanacak bu yara Gül aðacý yerine çalýyý tutacaksýn Avunmak isteyerek yüze çalarken kara Kendini tutamayýp çýðlýklar atacaksýn Zaman sürükleyince bilinmedik anlara Elini kaldýrarak bakacaksýn kanlara..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.