BERİVAN -III-

Hayata yakýþmak için...


/ Hayat yaðmalanýyor yeni çaðda. /
’Eski fotoðraflarda hükümlü suretin..’
Sen, yalnýzlýða rehin, /
Sen tutuksuz yargýlanmak üzere serbest
Sen, umutlarý çarmýha gerilen...
Sen aþklarýna intihar süsü verilen../



I

Adý Berivan’dý, ýssýz ve kýrýlgan
gülümseyiþlerinden kan sýzardý
hayata soyunur, utanýrdý çýplaklýðýndan...

Adý Berivan’dý, oynadýðý bir kumarda kaybetmiþti anlamýný...
’en aðlamaklý zamanýnda gecenin,’
yalnýzlýðýný severdi katil þefkatiyle; yorgun ve suçlu
sonra baðýra baðýra aðlardý aristokrat sevmelere, varoþ hüznüyle.

Berivan, kentlerin bedevisi, kalabalýklarýn münzevisi
hayat kadar tuhaf, hayat kadar þaþýrtýcý, hayat kadar taklitsiz..

Berivan, kanayan yaram, mutsuz kadýným
kimselere benzemeyenim
nüfus kütüklerinde adý olmayaným!..

Oysa hep temiz uyandýn kirli sabahlara
aynalarda býraktýn sahipsiz güzelliðini
dalgýn bakýþlarýný yitik anýlarda
sesini eskimiþ þarkýlarda býraktýn
ellerini uzaklýðýn boþluðunda
kendini feodal yaralarda!

II

Berivan, kimliði belirsiz mevsimlerin yaðmuru
karanlýðýn ortasýnda mum gibi...
alçak pusularda öldü diye býrakýlan...

Daðýlmýþ saçlarýnda yasa dýþý bir rüzgar;
herkes üzerine devrilen tedbirsiz bir gecede makyajýný tazelerken
senin makyajýn akacak bir türkünün nakaratýnda.

Yüreðin yaðmaya maruz kalmýþsa da, hayallerinin dehþetinden;
ama önce aþk Berivan
sonra yokluðunu ezberleyen þiirlerde
adýný kutsal kýlarým...


III

Yaralý bir serçe gibi duruyorsun hayatýmda,
ve asla unutmayan intikam gibi...
yapayalnýz Ýstanbul sabahlarýnda
tenhaydýk ve þair...
sýðmadýk yalanlara
günleri yaraladýk
ve gece örttü insanýn ayýbýný...

Þehirlerden kovulup, suskunluða mahkum edildik
çýkmaz bir sokaksýn sen;
’kendine çýkacak bir yolun yoktur’...
sokaklar ki devrik hayatlarýn, aðrýlý yalnýzlýklarýn,
lime lime yoksulluklarýn,
heyecanlarýn, acýlarýn, aþklarýn, buruk ve hazin vedalarýn tanýðýdýr.


IV

Renk körü ressamlarýn tuvalinde
yüzünü yaþama dayadýn, zamanýn tortusunda
her þeyi çürüterek tanýmladý zaman kendini..
biz böyle þiirsiz, kimsesiz yaralarda
yýllar var ki ben biraz geç kalmýþým, sen biraz erken
hayatýn belleðinde sen kalýrsýn geriye
hayat geçiþtirir, askýya alýr seni
bir yanýný telaþlarda unutursun
üþümüþlüðünü yara bere iklimlerde...

Býçaklanmýþým sar yaramý Berivan
kaybettim bak bilincimi...

Bul bilincimi
bul bilincimi!

V

Uçurumlarý büyüttüm, evlat edinip intiharlarý
ölümü küçük düþüren, faili belli cinayetleriz biz
önümüzde uzayýp giden ihanetin dipsiz kuyularýnda
kimseye deðil, bilgi talanýnda cehaletin vicdanýna kopar kýyametimiz!

Biz gemilerimizi deðil, kendimizi yaktýk Berivan
korkma Berivan,
korkma, bir ceset olmaktan;
ölüm insanýn kendiyle buluþtuðu andýr.


- Birdal ERDOÐMUÞ -




Sosyal Medyada Paylaşın: