Karanlığa Bulaşan Yokluk

odalarýn ýþýðý söndü
orada bir aðacýn altýnda beklemeyi þarkýlarla sürdürüyordu
yapraklara ýþýðý getiren gecenin kaybolmasý uzadý
tadýný yeniden bitirebilir miyiz hayatýn
yada düþünmesek
bir sabah aynanýn karþýsýnda yeni bir günün karanlýða yürüyen eski adýmlarýný

kestiler dað yollarýný ýrmaklarýn tutunduðu aðaç köklerini
taþa deðen suyun havadaki duruþunu eðip sakladýlar durgun geceye
her þey hareketsiz ve karmaþýk yýðýnlar üstünde birikiyor
köpek uluyor anlamýyorlar titreyen çiçek diðerine diðeri diðerine
derken bir tepenin çýplaklýðý yer yüzüne ait olmayan bir inançla
göðe damlarken dipleri soluklanýyor topraðýn
ölüler toparlanmýþ gidecekler
mavi þehirleri kara yazgýlarý ve papatyalarý deren elleri ile
karanlýklarý silecekler

odalarýn ýþýðý söndü dündü yada bu gün gibi bir þey üstüne
çocuk beyaz tenine toprak bulaþtýrýp oyunlar oynamak istiyor
sinekler de istiyor gözlerine doluþup ona geceden bahsedecekler
ama ormanlar kime acýsýn
kime acýsa daha büyüðünü yuvarlýyorlar geleceðe

neden çaresizce kurbaða deyip dönüyor aðzýn
odalarýn ýþýðý söndü
orada bir aðacýn altýnda beklemeyi þarkýlarla sürdürüyordu
vardý zeytinlerin gözlerine siyah açlýðýna ve tokluðuna yörüngenin
dinmedi karanlýða bulaþan yokluk
maðaranýn baþýndan sonuna doðru
yürüse daha parlak ve siyah gölgeleri ile
kenarýndan uç veren aydýnlýðýn þarkýsýný söyleyecekti.




Sosyal Medyada Paylaşın: