tazı

yalnýzlýðým ;
çatýlara çýkarsan görünür þehrin her yerinden.
bir sis gibi çökmüþ ,
sýrf bu þehir doðurdu diye beni...

yan yana yürüyen her iki kiþi benim yalnýzlýðým..
geniþ yataklarda uyumuyorum
yanýmdaki boþluk buz gibi sarýlacak diye
soðukta kalp yavaþça durur diye öðretmiþlerdi..

karanlýkta elimi uzattýðýmda ,
ölümümü bile tutsam ýpýslak
böylesine kaybolmuþ bir el yordamýný istemezdim.
cehennemin yolunda bile tabelalar olmalý .

yalnýzlýðým büyük gruplar halinde istila ediyor kalabalýklarý.
þemsiye açýlamayan fýrtýnalý bir yaðmur gibi
içlerine sýzýyor..
ürperiyorlar , gece mezarlýðýn yanýndan geçen çocuklar gibi.

kapkara bir ay yükseliyor bu gece
içimden üçe kadar sayýyorum.
zaman gelince koþabileceðimden tereddütlü .
yaþanýlan topraklara geçerken korkularýný çiðnetiyorlar çocuklara.

yalnýzlýðým kapý pervazlarýnda uyuyakalýyor her gece ,
arsýz bir çocuðun annesi gibi utandýrýyor beni.
kýrýk bir omurgayla özür diliyorum saðdan soldan.
umudum inanmaz bir suratla yüzüme bakarken.

yalnýzlýðým öyle çok .
bütün aynalara koymuþlar , tüm durgun sulara dökmüþler
bazen gece dýþarý bakýnca görüyorum pencerede ,
baþýboþ býrakmýþlar..
kulaklarýysa diþleri kadar keskin ,
adýný söyleme .
geliveriyor .



"karga"

Sosyal Medyada Paylaşın: