Onun kolu kanadı kırıktı

Yar...
Onun kolu
Kanadý kýrýktý
Mayýnlý araziye
Giren garip bir sanýktý

Kader
Mahkûmuyum diye
Kendini yýllarca avuttu

Düþünmek
Ve tefekkür etmek yerine
Rekabet etmek için coþtu

Ýlim
Ve irfan sýz,
Ýzan ve insafsýz,
Ne derler bataklýðýna
Girecek kadar hesapsýz yaþadý

Ekmeðe
Muhtaç hale geldi,
El açmayý
Kendine yediremedi,
Gözlerden ýrak
Durmak için daðlardaydý

Yanýk
Bir sesi vardý,
Bazen feryat ve bazen de
Figan misali yüreklere iþleyen
Ve kederlendiren nasýl hicrandý

Bir
Zaman sonra
Hiç sesi çýkmadý,
Merak edenler aramak için
Daða týrmandý, zavallý adam
Artýk cansýz bir þekilde bakýyordu...

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: