söküp atacaksýn içinden bittiyse gözlerin
söküp fýrlatacaksýn gökyüzüne fýrtýnasýyla
bir deprem gibi yýkýcý ve bir gece gibi
sessizce biteceksin içinde o bilmeden gizlice
bazen kýrmak gerekir daha fazla kýrýlmamak için
kýrýlmamak için acýyý hapsetmek gerekir kendi içine
saklý kalbinle içten içe kendini yese bile
dýþa vurmadan onurunla çekilmek gerekir bazende
hayat zor yaþam ise sonsuza küsmüþ bu gün
yollara küsüp çýkýp gidemiyorsun da bu þehirden
göz göze gelmek istemediðin o kadar çok þey var ki
vurup uzaklara barýþamýyorsun vedalarýnla
acýlarla iliþik yaþamak kendi tercihinmiþ gibi
bir yaþam tarzý gibi keyifle gülümsüyor gözlerin
her ne yana baksan sanki hiç bir þey olmamýþ gibi
sana bakan gözleri selamlýyor içindeki nefretin
içinde kaldýkça orada yaþatmak zorundasýn
çünkü susuz sevgisiz hiç bir þey ayakta kalmýyor
ama yüreðinde yaþattýkça imkansýz sevgini
bir o kadar da çok acý çekiyor kalbin
iþte böyle kendime anlatýyorum sonra susuyorum
susup kendi içimde öyle çok düþünüyorum ki
akýmýn her defasýnda kalbime dur demesine karþýn
yüreðim de hiç aldýrmýyor ve ben sadece korkuyorum
bir yolunu bulup söküp atmak gerekir biliyorum
ama ne kalbime ne de aklýma söz geçirebiliyorum
acýlarla yaþayacaðým günleri iple mi çekiyorum
hah acýdan yapýlmýþ bir heykel gibi dikiliyorum
ben aslýnda
þehrin dört bir yanýný sarýmýþ
acýdan yapýlma
heykelleri selamlýyorum
.
.
.
Mawish
.
.
.
ACIDAN HEYKELLER – Mawish Þiirleri