çekyatedebiyatı-292

Efendim,

Vakti zamanýnda,

Bize þöyle öðretilmiþti;

’Ýnsan sosyal bir hayvandýr’
(Aristo)


Açýkçasý,

O zamanlar,

Çoðu þeyi anlamadýðým gibi,

Bunu da pek anlamamýþ,

Ama

Yazýlýda epey anlatarak,

Karþýlýðýnda,

Tam not almýþtým!


Zaten,

Mektep,

Önce anlamadýðýmýz,

Sadece not almak,

Sýnýf geçmek için gittiðimiz,

Bir yer deðil mi?


Daha sonra yaþam,

Baþýmýza kaka kaka,
(Brezilyalý meþhur futbolcu ile biralakasý yoktur!)

Öðretmiyor mu?


O zaman,

Demiyor muyuz?

Ha!
(ne kadar kaba bir kelime?)

Demek orada anlatýlan,

Bu demekmiþ!

Þimdi anladým!

Buna da

Köþeli jeton düþmesi diyorlar!


Neyse efendim,

Fazla uzatmayalým!

Saadete gelelim;
(nedense hep Saadet’e gelinir,
halbuki Ayþe var, Fatma ama ille de Saadet!)

Bizim kýzýn hayatý;

Okul-dershane-yemek-uyku dörtgeninde geçiyor!

Muhtemelen tüm evlatlarýmýz öyle!


Bu çarpýþýk dörtgende,

Sosyal aktivite nerede?

Gram yok!

Sanki

Sýfýr çekiyor!


Peki

Bu durumda,

Yeni nesil nasýl olacak?

Sosyal olmayan!


Aristo ne demiþti?

Ýnsan sosyal bir hayvan!


Kardeþim,

Aristo,

Sen kusura bakma!

Ýyi demiþsin ama

Seni takan yok!



robot
insan benim kadar sosyal deðil!


Sosyal Medyada Paylaşın: