Ben, tanrýnýn unuttuðu daðda yaþayan bir aþk köpeðiyim. Ah ellerimin arasýndan kayýp giden kahraman ruhum... Onun yaralarýnýn ardýndan bir aþk yaratamazsýn.. Bazen sevildiðine inanmaktýr aþk... Ölüm gibi ama kimsenin ölmediði. Yaþam gibi ama kimsenin yaþamadýðý.. Koþup yetiþmek istersin sevgiye... Sanki yüzyýldýr alaca karanlkta.. Yedekçi kulebesinde beklersin .. Aþk olanca güzelliðiyle hala orda durur... Bu hikaye acýtýr,ama vazgeçemezsin.. Onun yaralarýnýn ardýndan bir aþk yaratamazsýn..
BERRÝN KORKMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
berrin su siirleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.