HALA DUDAKLARIMDA YAKAMOZ ÖPÜŞLERİN!..

yitik bir yüreðin çýrpýnýþlarý fertyad-ý figan eder
ömre adanmýþ bir aþk sendeler
her mevsim sonbahar gönlümdeki ayazlar
karlar yaðdýrýr gecelerin bekleyiþleri
sabahlar olmaz þiþelerin dibine sýzmýþ umutlarda
çaresiz kalýrsýn yaðmur damlalarýnda
toprak kokusu bitirir seni yalnýzlýðýnýn kasvetinde
gözlerim nemlenir dudaklarýma býraktýðýn son öpüþlerde!..


tam karþýmda durur gülümseyen o bitirim halinle hayalin
içimde ne tufanlar kopar ’ah’ bir bilsen
dudaklarýmda býraktýðýn sýcacýk kor ateþlerin
yanar daðlarýn püsküttüðü volkanik lavlar gibiyim
içim içime sýðmýyor aþkýnýn sarhoþluðuna
arnavut kaldýrýmlara öksüz gözyaþlarý býrakýrým
intizarlar kuþanýrým kahýrlý dualara
ne bir ses verdin, ne de bir selam uçurdun uzaklara!..


þurda kaç günlük ömrüm kaldý ki kelebek gibi uçup gidersin
bir daha geri gelmeyecek ömür, bilesin
aþkýn doyumsuzluðunu tatmadan bitmek yoktu
mevsimler hep bahardý bizim için
menekþe kokularýn tenimde tükenmez kaynaktý
derin duygular sarýp sarmalarken yine sensin hayalimde
elvan bakýþlarýn hala çakýr keyif gözlerimde
gelincik zerafetin kucaklar ay ýþýðýnda yakamoz öpüþlerin!..



Zafer Direniþ
...

09 Mart 2014 Pazar 21.25 Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: