İnsanlığımın Utanç Çağında

gözlerim tutturdu
tutturdu çatýyý onaracakmýþ
fena kýrmýzý ve elim kuþun kanadý deðil ki
rahat bir su
ve onun uykusu ile konuþuyorum

bu liman niçin dövünüp duruyor böyle
hayat bir köþe kapmaca
ayýramýyorum bir kýyýsýný sana
bir çocuk kedisi ve kanayan elbisesi ile
göðü kirletiyor yaðmur

bakma
yokluk bizim kapýmýza uðramadý hiç
yalancýsýyýz dudaklarýmýzýn
zaten söylemedik ve hiç bahsetmedik senden
senin bir aðzýn vardý suskun
ve yüzün
boðulan balýklar gibi solgun
unuturduk bazen bir gülü verirken bir sevgiliye
batan dikenin acýsýydý esen
senin kederli saçlarýný yalayýp
üstümüzden geçen

biz suya bakar þarký söyleriz
konuþur dertleþiriz dertten öte basit þeyler adýna
ama senin payýna bir ekmeði bölüp
kuþlara vermek için bile inmedik meydanlara

daðlar uyumuþ da güzelleþmiþ
baharlar var þenlik bahçeleri hülyalar var
ama senin aðzýn yok çocuk
ellerin yok
ve gözlerin aðlamayý bilmiyor
insanlýðýmýn utanç çaðýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: