EFSUNLU NEFESLERİNDE DİRİLEYİM ...

sessiz gurbet akþamlarýnda
rüzgarýn sesi düþer hüzünlere
dallar bahar uykusuna yatarken
güz soðuklarý titretir yalnýzlýðýmý
fidan gibi tazeliðin kuruyup gider
gazel olur sokaklarda aðýtlarým
þafaksýz hayallerim uçup gider
kahverengi gözlerime
kýrmýzý renklerin en dertlisi çalýnýr...


gitmek gerek yaban ellerden
kaldýkça sensiz ötelerde
bin kez dilime dokunacak kahýr mektuplarý
dermanlarým tükenecek ayrýlýklarda
azaplara yüreðim kelepçelenecek
doyamadýðým senli benlerim
zalim rüzgarlarýn tokadýnda silinecek
belkide ýssýz bir köþede inlerken
yaðmurlar ’sen’ diye baðrýmý delecek
yakarýþlarým birgün toprak altý olacak...


hadi dokun mahsun bakýþlarýmada
gurbetin karabulutlarý daðýlsýn tepemden
kuzgunlar dolaþýp durmasýn
yarasalarýn karanlýðýna aydýnlýðý düþür
leþ bekleyen akbabalara gün doðmasýn
tut elimden, sevecen dudaklarýn dokunsun
sýcaklýðýn güzlerime baharlarý düþürsün
yeþereyim yeniden efsunlu nefeslerinde sevgilim...


.....................................................................biliyor musun seni çok sevdim!..

Zafer Direniþ
...
Sosyal Medyada Paylaşın: