SURGUNLERDEYIM

bir cocuk gibi kosuyorum pesinden
sen neredeysen ben ordayim
gozlerinin icine bakiyorum derin derin
Sadece susuyorsun

korkuyorum sana birsey soylemeye
sanki benden kacacakmissin gibi geliyor
dillerim lal,yuregim yangin yerine donuyor
ben sana bakiyorum
gozlerin beni gormuyor

surgun gibiyim
Çok uzaklardayim yureginden
sana her kosusumda yerlere dusuyorum
canim cok aciyor soyleyemiyorum
tut ellErimden beni sar diyemiyorum

surgunlerdeyim .....
halbuki kalbinin en yakin yerindeyken
oyle sessiz,caresiz kaliyorumki bazen
en guzel cumleler koparken yuregimden

her gidisin bir devrim oluyor yuregimde
derinden ve sessizce bir huzun cokuyor ustume
o andan sonra zaman hasrete donusuyor
hasretin tukenmiyor ben tukeniyorum icten ice.

bazen alip basimi gidesim geliyor senden uzaklara
susturup icimdeki sana dair butun duygulari
cekip gitsem diyorum cok uzaklara
yanindayken yasadigim surgun yetemezmis gibi
birde hasreti surgunlere yelteniyor yuregim
birde aski sürgünlere düþürüyorsun beni.

hulisi kazankaya
Sosyal Medyada Paylaşın: