Güneþ vardý ama bir de ters giden birþey. Aydýnlýk vardý ama herkes uyuyor sanki gece gibi dükkanlar kapalý bir tek acýk yer fýrýnlardý. Düþünceler sanki labirente bir türlü birleþip anlam vermeme engel oluyordu ve bir anlamsýzlýk vardý. Kabus gibi... Ama uyanýðým yeter yeter çýkarýn beni diye baðýrýyor umutlar tükenmiþ sanki. Ýnsanlar hala uyuyor ve güneþ öðle sýcaðýnda ... Bir ter bastý bir ter . Kabus gibi... Akþam olmasýný bekliyor bedenim yoruldu sanki . Sokakta kalmýþ çaresizce olup bitene bakýyorum. Harabe bir ev buldu günün ortasýnda uyuyuverdm. Anlamsýz dý bir kabus gibi... Anladým ki kimsesizmiþim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yoksulimp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.