donmuþ yüzleriye kapýlar ardýnda
saçlarý uzun akýllarý kýsa
yüreklerini ýsýtacak güneþi
bekleyen kadýnlar
namusuydu babasýnýn ,kardeþinin ,eþinin
canýný verirdi habersizce
erkeklerin ahlaksýzllýklarýna
en zor meslekti onun ki
bir ömür sürerdi iþi
karþýlýksýz
ressamlar. müzisyenler ,þairler
heykeltrþlar
hiçtilerr onun gözünde
çünkü
oydu en büyük sanatçý
tertemiz elleri ile
gülümseyerek sancýsýna
yaratýyordu hayatýn kendisini baþtan
binlerce çiçek açtýrýyordu
içinde ki varlýða
adý yok diyenlere inat
her sabah
güneþle birlikte el ele
yeniden doðarak küllerinden
ölümün koynuna giriyordu
çocuklarýndan önce
nazo_50
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.