Akşamüstü Vurgunlarına Direnişler

“nereye baksam bir kaç kýrlangýç düþüyor
vakit hep akþamüstü”





Düþlerim nerelerinden yaralý benim.

Sen hayal meyal kanayan yerlerimde,
sen bir arada dört mevsimim,
sen aðlayan baharsýz yazgým,
çocuðum, sarým, acýlara uç vermiþ dalým.
Sen zemherim, karakýþým,
en kara sevdamdan doðan hýþým,
þubat hüznüm, dökülen yapraðým, kundaktaki güzüm,
uykusuz gözüm, aðýtlý yüzüm, günsüzüm.

Sen ellerim; yaþamý avuçlayan,
avuçlarýmdaki ayaz.
Sen gözlerim; dünyaya bakan,
gözbebeklerimdeki kanlý beyaz.

Gözlerimin gördüðüyle aldatýlmýþým.

Sen yüreðimdeki sessiz fýrtýna,
sen içimdeki umarsýz sayrýlýk,
bunaltan, terleten serinlik,
sen kavuþma noktasýndaki ayrýlýk,
sen güçsüzlüðüm ve gücüm,
en gevþenmiþteki gerginlik.
ilk aðlayýþým, bel baðlayýþým,
bizi biz eden kýlýk,
emdiðim meme, gömüldüðüm kucak.

Gitme. Gitme. Dur.
Gel diyemediðim yolcular,
ve sen ey sonsuz yolculuk!

Sen gizli akþamüstlerinin açýkta býraktýðý çýplak mutluluk,
Adana uzak köþelerinin yalnýzý, sen ey yitik çocukluk!

O saçaklarý döven kýrlangýç
fidanken dallarý budanmýþ ardýç,
ne bahar, ne bahar kavgalarýndan eser,
ne gül dikeni, ne elma dalý var,
ne de alýnlarda toza karýþan ter.

Mesleðin cümle kapýsýnda toplanan umutlar,
yerini avare yýlgýnlýklara býrakmýþ.
Artýk dinç ve geniþ deðil yüreðim,
on yýlda yürek ýrmaðýmdan ne sular akmýþ.

Akþamüstü. Titrek ýþýklarýyla bulvar
arkamýzda uzanan ve varlýðýný
bu ýrmaðýn tutsaklýðýna borçlu Seyhan baraj gölü.
Biri yalnýzlýðýna vurulan ebedi kelepçede gizler hýncýný,
diðeri akþamýn meneviþli mavisiyle doðurgan.

Akþamüstü.
En dostun hainliði,
en düþmanýn sahte dostluðu
noktalar bu yolculuðu.

Umudun linç edildiði günler geri geldi.

Ey kavgam direncim,
Ey görkemim gönencim,
Ey özgüvenim benim,
Özgür ve çýlgýn atlara binen süvarim,
yüzüme kan getiren soluk,
Ey yaþama sevincim,
anam, çocuðum, yârim,

yenilmedik henüz, deðil mi ?






MGA


Sosyal Medyada Paylaşın: