****KÖHNE EV****

Matem: dolu artýk bu köhne ev
Bir zamanlar cývýl, cývýl, neþe doluydu oysa.
Þimdi buruk hüzün,keder dolu.
Hazan mevsimi geldi çattý….

Düþen yapraklar , gibi bir,bir.
Göç aldý göçmen kuþlarý.
Hey: hat, boynu, bükük, yaralý.
Bir ben kaldým. bu köhne evde..

Her güne uyanýþ benim yok oluþa.
Bir adým daha yaklaþmam.
Bu yalnýzlýk yitirmiþlik. Yüreðimin hazaný.
Bu ev bu oda sensiz, yýkýk ,dökük, viran

Ya ben ,ya ben karanlýk içinde .
Sensiz,çaresiz,kimsesiz.
Matem tutuyor artýk bu ev.
Karanlýk köhne bir yalnýzlýk

Odalarýn, her köþesinde, senden bir hatýra.
Boþ kalan çerçeve, kokun sinmiþ yatak.
Yürek yaralý gözünde yaþlar.
Sensizlik mahkumu ben ve köhne ev…

****NEBAHAT KILAKAY****
Sosyal Medyada Paylaşın: