Her þeye sýnýr koyan hayat anlayýþým Bakýþlarýnýn tuhaflýðýnda tuz buz oldu Ellerime bulaþtý engel yaptýðým duvarlarýn Yýkýlýrken enkaz tozlarý.
Dumanlar gizleyemez oldu Gözlerindeki yeþil daðlarý Efkârým hasretine, Ýsyaným gurbetine, Çekilmeyen gecelere Yokluðunda yollara küstüm Bilirsin bekleyemem sabahý Sen geleceksen eðer! Zaman akrebin kýskacýnda Nefessiz kalýr Güllerin al rengi solarken Seni taþýyamaz yüreðim Atmaya korkar Kan dolaþýmý durur Tanýrsýn aþýðýn kalbine Hançer sokan naðmeleri
Biraz üþütürsün O kadardýr aþkýn kýþý Gerisi ayrýlýðýn ayazýna kalmýþ Bile bile donmaktýr ayrýlýk Acýlar umudunu kapýndan süpürene Kadar aðlarsýn…
Boþluðun cehennem kadar aðýrdýr Hissettiðim an biterim gülüm Ýliklerimde Hüzünlü bir vedanýn buðusu Ömür boyu gözlerindeki uçurumda Asýlý kalýr… Sen göremezsin aynalar görür Bu deli yalnýzlýðýmý Nefesimden Ay karanlýðý damlar ýþýðýma Ola ki kaybettiðim þehir Gözlerindedir…
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.