sevmiþim seni ellerim soðuk kat sayýsý yüksek göz yaþlarýmýn akýyorlar sana mahkum atan kalbin yokluðuna bir yalan gibi zamanlarda, çürük hayaller gülemiyorlar.. kaykýlmýþ hayat bahane yaþanýlmýyanlara, tersten esen rüzgarlar dertlere gebe, doðuluþu an meselesi gibi.. kurþun sýkýyorlar umutlar can çekiþen ruha duasýz mezarlar kurulmuþ mezesi aþk, sevdalara kalkan kadehler inmek bilmiyorlar yokluk yokluðunda þaþkýn, þans eseri yaþýyor canda direnen beden.. geleceði kül mazisi de elden gitmiþ.. topallýyan güneþ madara olurken gül pembeli günlere sensizlik öpüyor gök yüzünü nasibe inat.. böyle gelmiþ böyle gidermiþliðin sonu yok, sonu yok gönüller de ki feryatlarýn, mutluluða aç olunca yürek.. aralamak istiyor belkilerin kapýsýný, kaþ ile göz arasýnda ki hüzün yutkunuyor bakarken bir daha peþinden gittiði güzelliðin gölgesine.. düþler mat düþler þart yoksa nasýl kalýnacaktý ki ayakta? vururken içerden bir daha bir daha aþkta denilen sevda...
(Berlin,07.03.2014)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.