İSYANIM KIYAMETTE SON BULACAK

Dilenci ruhum köþe baþýna çömelmiþ
el açýp seni dileniyor her sabah
düþlerim medeniyetsiz ülkelerin coðrafyasýnda kayýp
koynumda yalnýzlýðým ah’larla cebelleþiyor
nefesim menzil alýyor,dilim keskin bir kýlýç
kekeme sevdamýn isyaný çoðalýyor
demlenen susuþlarýnda

mahþeri kalabalýk etrafým
neyin nesi bu ?
yüreðimde sevdanýn selasý okunmakta
vakitsizce,habersizce
hercai miydi yoksa öldüren
katili kim peki bu sevdanýn?

bakmayýn bana öyle
zemheri soðuðu gibi
çýð olup düþüyor üzerime tüm bakýþlar
heybemin aðzýný açtýrmayýn !!!
zulamda birikmiþ susuþlarým var
haddini aþar korkarým
susun alabora olmuþ tüm duygularým

yanýk kokulu gurbet akþamlarý
yok öyle sizin oralardaki amber kokulu çiçekler
açmýyor gönül daðlarýmda
kurak toprak misali gönlümün yamaçlarý
efkarým demlendikçe demleniyor en koyusundan

hüzünlü bedenim telaþ içinde
kahve gözlerim ýslak ýslak isyanda
yüreðimin þehri yangýn yeri
hep bir aðýzdan çýðlýk atýyor
kalbime giden yollar kapanmýþ
barikatlar geçit vermiyor
merhamet yoksunu duygularýma

bu isyan neyin nesi
acýlarýn gözlerini yumduðunda son bulacak
ayaklarým üþümüþ ölü sýfatýnda
dudaklarým süreler okuyor
ölmüþ bir hayata itafen
hoþça kallar arasýnda
isyaným kýyamette son bulacak
basýn sað olsun
üzme kendini
bak bir þiir daha öldürdü seni
Gülbin Özer (Altun)
Sosyal Medyada Paylaşın: