BİR HAYAT HİKAYESİ

Bir parka oturupta seyrettim çiçekleri
Rýzýk için koþuþan kurtlarý böcekleri

Bende bir zaman böyle onlar gibi yaþardým
Bir dilim ekmek için gece gündüz koþardým

Hiç aklýma gelmezdi parklar bahceler benim
Yýllardýr çalýþmaktan yorgun düþtü bedenim

Oysa burada böyle bakarak dalda güle
Ýnsan tefekkür edip dalýyor bak hayale

Güllere baka baka yaþamasý ne güzel
Güller çiçek açarken ben ise oldum gazel

Goncaya bakar iken düþündüm gençliðimi
Gençlik elden giderken götürdü dinçliðimi

Ne gözümde fer kaldý ne de dizimde derman
Yataðýma yatýnca öyle aðrýyor her yan

Yatak deðil mübarek san ki diken yýðýný
Uykusuz geçiririm gecelerin çoðunu

Ýnsan yaþlý olunca çevresi daralýyor
Bir bahane bularak oðlan kýz darýlýyor

Oysa bu günler için ne hayaller düþledim
O düþlere kapýlýp gece gündüz iþledim

Kazandýðým serveti þimdi yiyemiyorum
Ben kazandým bunlarý benim diyemiyorum

Doðanýn kanunu bu gonca açar gül olur
Ýhtiþamla açan gül gün gelir gazel olur

Düþün be insan oðlu her açan gül soluyor
O gazel olur iken yeni filiz geliyor

Sen gül olduðun zaman evlat gonca oluyor
Torun filiz verince senin sonun geliyor

Bir hayat hikayesi Arýkan yazdý böyle
Hilafým varmý bunda düþün hele bir þöyle
Sosyal Medyada Paylaşın: