SEN YOKKEN

Þu güneþ doðsun da senin üstüne,
Kalbim kaderine kýzar sen yokken.
Güller bile imrenirken yüzüne,
Mehtap denizleri süzer sen yokken.

Gece bitti, sabah oldu, doðmazsýn,
Yaðmur olup üzerime yaðmazsýn,
Garip yüreðime hala sýðmazsýn,
Hüzün gözyaþýmdan sýzar sen yokken.

Yapýþtý yakama, keder ve elem,
Aciz vücudumu taþýmaz gölgem,
Masamda öylece bekleyen kalem;
Adýna þiirler yazar sen yokken.

Kalbim takan oldu, hep iki büklüm,
Baþlýðý yok... Artýk yarýmdýr öyküm,
Ah ah! Hiçbir kaba sýðmayan gönlüm;
Kendi mezarýný kazar sen yokken.

Budanmýþ dallardan kalmadý farkým,
Kâðýttan silindi, söylenmez þarkým,
Ansýz gidiþini almayan aklým;
Beyhude beyhude gezer sen yokken…
Sosyal Medyada Paylaşın: