Gar

Ýçimiz bizi her defasýnda garip bir hüzünle
Bir tren garýna götürüyor
Günün herhangi bir saatinde...

Ve sonra gar memurunun kansýksanmýþ yüzüne alýþtýrýyor bizi
Mavi bir tebessümle
Ýçimiz hala garip bir hüzünde...

Oysa ilk gençliðimizin ilk çaðlarýna götürüverse
Aðýz dolusu gülmeler geçer
Çocukluðumun ’haylaz serçeler’ine...

ids..

not: (’ ’) kýsmý þair Serkan Engin’den alýntýdýr...
Sosyal Medyada Paylaşın: