Masmavi gökler, her yer yemyeþil,
Göz alabildiðince çimen ve çiçek,
Dalgýn gözlerde uzanan ova...
Bir aðacýn altýnda bir kaval sesi,
Ritmiyle sallanýr gibi, dallar aðaçta,
Kuzular meliyor, yeþil yamaçta...
Daðlar ardýna saklanan kýzýl bir tepsi...
Yanan yüreklerde biter mi hiç gam?
Sýzlayan kalplerde akþam, hep akþam...
Ürperdi çobanýn beyaz sakalý.
Usul usul yankýlanýp sustu kavalý,
Bulutlandý hava, dallarda rüzgâr.
Yüreðini yakýyor derin özlemi,
Ufuklara daldý mahzun, yaþlý gözleri...
Sustu çaðlayan sular, bülbüller sustu...
Gülümseyen çiçekler sanki hep yasta,
Özlemle inleyen gönüller hasta...
Çýngýrak sesleri vadiye doldu
Melemeler yankýlandý karþý daðlarda.
Akþamýn rengi vurdu durgun sulara...
Gittikçe kayboldu sürünün sesi,
Þimdi duyulan rüzgârýn ýlýk nefesi.
Karanlýk inmede loþ kuytulara...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.