BİN DİVAN DURMAYA GELDİM

BÝN DÝVAN DURMAYA GELDÝM

Yürekte bin çeþit yanardað varken;
Huzuru ararým sormaya geldim.
Ele geniþ dünya bana çok darken
Mutluluk çiçeði dermeye geldim.

Çilenin çilesi gönlüme koymaz,
Ýlahi çeþmeden ne içsem, doymaz
Dosdoðru ipine sarýlan kaymaz
Kapýsý nerede girmeye geldim.

Eðri yollar çoktur düzeni bozuk,
Gideni kendine eder hep yazýk.
Muhabbet baðýnda toplayýp azýk
Mutlak hakikata vermeye geldim.

Sanmaki hüzünden, sevinçten yaþým,
ALLAH’a eðilir bu vakur baþým.
Bir kalbe girince tatlýdýr aþým
Neyim varsa iþte sermeye geldim.

Olmasýn varsýn bir tek evim, köþküm!
Yeter bana yalnýz Ýlahi aþkým,
Þu fani dünyada bu benim meþkim
Üç beþ gün bir alem sürmeye geldim.

Her acýdan bin zevk aldým doyunca,
Ressam Halil ne der, gerçek duyunca,
Gül kokar dört yandan HAKK’a uyunca
Ýmanla bin divan durmaya geldim.

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 02.08.1990
(Barýþ Çiçekleri Dola Boynuma)

Halil GÜLEL, Renkli Desen, A 4, Karton, 2003.

Sosyal Medyada Paylaşın: