tut elimden serçe parmaðým da olsa tut yoruldum savrulurken rüzgarýn soluðunda yaðmurda ýslanan bir sokak kedisi gibi titreyip üþümekten yalnýzlýðýma kalýp ayak izlerimi takip etmekten tükenen hayallerin ardýndan bakýp gölgeme sýðýnmaktan yoruldum
takatim yok yeniden mücadeleye bildiklerim beni korkutuyor bilmediðim iklimler se ürkütüyor sýcak bir avuca hasretken elim bir diðerini kucaklamak yoruyor
y o r u l d u m peþimde uzun ince yaðmurlar dolaþtý hep vakit çok geç olmadan tut elimden t u t sustur þu saðanaðý acýyan yanýmý avut
tut elimden serçe parmaðým da olsa tut
ferhan erdoðan 05.03.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.