ey gece karanlýk artýk seninle anýlmýyor çivisi çýkmýþ zihinlerin paslý yaralarýndan sýzan bu kan gölge büyütürken tetanos yüklü yarýnlara güneþin yakýcýlýðýndan bile þüphe duyuyorum y/akýcý bir yaný olmalý elbet hayatýn uyandýðýmýz sabahlar olmalý temiz ve devrimler olmalý bizi doyuran vazgeçtim ; insanlara aþktan bahsetmiyorum aydýnlýk aramýyor, sadece ay kýrýklarýyla yetiniyorum
//
umudum kalmadý dibi delik trenler geçerken aklýmýn raylarýndan boþalan vagonlarýmý yüzünün nuruyla doldurarak istikameti belli olan bir yolun vicdanýndan bizi aydýnlýða götürmesini beklemiyorum
//
yalanýn tur atladýðý ve haramilerin vicdanýma çomak soktuðu bu ligde sanýrdým ki koþmak erdemden sayýlacak oysa ki bu kör topal hakemler sadece Kutubol federasyonunun askerleriymiþ ve ey türübünler susmaya devam edin ÞAMPiyonluk onlarýn olsun
//
//
aþkýn bahçe duvarýna çömelen çocukluðum öpüþmek için yol ararken dudak aralýðýndan uzun süre bekleme rekoru kýran umudum korkunun tadýna ilk kez varýyor ve bahçenin tek hakiminin gül olduðunu sanan utancý olmayan bir bahçevanýn geyirtisi gibi geçiyor zaman ve Ey devlet! üstüme karanlýk örtme üþüyen ot muamelesini kabul etmiyorum
Arzen ATA
Þubat 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzen Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.