NE DESEM

yokluðu bir terazi kefesine bindirdim
düþlerimce tartýyorum sevdayý
elimde umuttan bir keman yayý
þahdamarýmda seninle besteliyorum dünyayý

bir uðultulu rüzgardýr gülüþün
gel bu gece, bir kendini bir beni düþün
sahibisin iþte, artýk bunu anla
çölü vahaya çeviren öpüþün

ellerimde tuttuðum
bir sabah serinliði, bir akþam telaþý
uyur yüzümde betim yorgunu þehirler
köþeleri kýrýk bir zardýr artýk
onlarda gizlenen her köþebaþý

ne þarap kadehi sarýyor
ne efkar bu hüzünlü þarkýyý
içimde ellerim kanýyor
tutmuyor bir türlü beni
iskeleden denize düþen kýyý

ey korkunun yüzünü boyayan gülücük
bir yanýmda çiçeðe durur dallar
bir yanýmda ademdem kalan bir göçük
sonra gözlerimde birikmiþ bekleyip duran
adresini unutmuþ mektuplara kavuþamayan pullar

bir bakmýþsýn eyvah’ýn treni kalkmýþ dilimden
uzar içimde bir katar telaþý
ne yaðmur ortaktýr bu hüzne ne rüzgar
uzak bir düþten uzanan el
çekip alýr gözümde emanet duran yaþý

ALÝ RIFAT ARKU
03/03/2014
ÝSTANBUL

Sosyal Medyada Paylaşın: