üþürdü karanlýkta dal oysa aðustos sesi devrilsin dalgalarýn neden gelmez ki uçuk kaçýk bir bahçe bile deðilim yalnýz aðaç sustursalar yaðmur yaðsa yaðmur yaðsa sustursalar biraz
ýþýðým ve bir kaç yýldýzým oldu yansýdýkça topraðýmda yatan ölüye þarkýlar söylemeyi eksik etmiyorum yinede sesi devrilsin dalgalarýn neden gelmez ki
kara burnunu kalbime saplayan karga bulutlara sözüm geçmeyecek mi çocuklar býkmadan koþuyorsa hiç olmazsa bakabilir miyim aynaya ki o bana baharý hatýrlatýyor sonra gelmesin isterse yýllardýr beklediðim dereleri düþünür aðlarým gece menfezlerinin gülünü kýrarlar yine aðlarým yapma ýþýklý þehirler kalkar üstümüzden ayaklarým üþür aðlarým kendi göz yaþýyla ýslanan aðaç sesi devrilsin dalgalarýn neden gelmez ki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.