EY GÜZEL ŞEHİR
Ýspata gerek yok ki, sen zaten güzelsin
Bir þehri Ýslam bol’sun, kendinle özelsin.
Yedi tepe üzerinde, her bir siluetin, Sinan
Her harcýnda alýn teri, katýksýz bir iman.
Nedir senin kederin? Býrak suçlama kendini?
Karþýlaþtýr güzellerle, var mý dengine dengini?
Mavi Tuna sana koþar, almýþ gözler Nil rengini
Ufka elif bakarsýn, Kalbin saray emini.
Seni sevdim hayalini, hep uzaktan uzaktan
Kaným kaynýyor Ýçimde, kýpýr kýpýr durmadan
Seni tutamam ellerimde; hayalinden hayale daldým
Gönül sayfamda köþk yaptýrdým, resmine imzan aldým.
Müsterih ol üzülme sen, yangýlý gönül aynasý
Ben kendimle dertleþirim, sözüm kendimi baðlar
Sana ait bir dünyandasýn, kendi ruhunda özel
Ben sana sevdalýyým, sen âlemlere ibret güzel,
Yol ver fakire, ben yoluna diken; sen gül, sen þahsýyla özel.
Yusuf Erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.