hiç bir þarkýnýn melodisi
yakýþmýyor þimdilerde dudaklarýma
sözlerini unutuyorum ayrýlýklarýn
deliliðim
kafa tutuyor vedalara
üzerime düþen karanlýðýný gökyüzünün
yüzündeki tebessüme takas ediyor çocukluðum
parmaklarýndan vuruyorum yazdýðým þiirleri
ne öfkem ölüyor beraberinde
ne özlemim
yüreðime çivi çakan geçmiþin
her yeni gün
bir kez daha geçiyor üstümden
bilmiyorsun
ellerime bulaþan karanlýk izlerin
yüzüme düþürdüðü kimsesizliði
ayaklarýma atýlan düðümlerin dolandýðýný boynuma
kan revan olduðunu kahkahalarýmýn
hiç bir þey
bilmiyorsun...