Ufantı Meselesi

kaðýdýn dört ucunu katlayýp kurbaða yaptý
ufantý meselesi yarým su
deðiþmek için parmaklarýný pencereye dokunduruyor
bir hatýra cambazýnýn söylediði gibi
sýcak üfleyip yazý yazdý
ve görünen yerlerini öptü dýþarýnýn

taþlar yaðmurlara þarký söylesin
yok hayýr masanýn altý olmaz
belki sadece bir fiskeyle yetinir eli büyük adam
dýþarýya kaçacaðýna
iki elini baþýna örtüp kapanýrsýn dizine
deðiþtirirsin rengini
kurbaða olup sarýlýrsýn kendine

gürültülü vagonda hýrpalanýþýný kutluyor bahar
kapýlar acýyacak sýk diþini
kuþlarý duyacaksýn
görüp kanatlarýndaki mavi boncuðu
gözlerini açmadan aðlayacaksýn

koltuðun ayaklarý çýraðýn yüreðine batan çivi
oval çýkýntýlarýný okþadýkça nefes alýyor aðaç
bu esintiye kapýlýp kimin evine giderse
onu ilk gören ben olacaðým

renklerin elleri sarkýyor halýdan
beyaz ve aðaçlar içinde sarý güller bayýlýyor
hiç mutlu bir þömine görmemiþtim
duymamýþtým
sarý buðdaylarýn ekmek olurken üzüldüðünü

kapý arkalarýný seviyor uzaklaþan karýncayý
onunla konuþmayý sarýlýp
ve aðlamayý seviyor kurbaða aþkýna
yüzünü örterken beyaz kaðýda.



Sosyal Medyada Paylaşın: