YA! RESUL…
Bilebilseydi anneler
Senin “anne” dediðin kadýnýn
Mübarek olacaðýný;
Seni almak adýna,
Vallahi de yolarlardý saçlarýný
Bilmediler,
Bilemediler…
Ne yazýktýr ki,
O mutluluða eremediler
O bilmeyenler þimdi
Vurarak dizlerine yansýn
Seni “öksüz” görüp
Sütanne olmayan
Bahtsýz kadýnlar utansýn
…
Ne bilsinler ki;
Bir öksüz, büyüyecek
Nebi olacak
Resul olacak
Ne bilsinler ki;
Yaþadýklarý cahiliye
O’nunla son bulacak
Çocukken bilmeyenler
Büyüdün de bildiler mi?
Hakk’a çaðýrýrken sen;
Ýnanýp da geldiler mi?
Þimdi seni görüp de
Bilmeyenler yansýn
Hakk’a yaptýðýn çaðrýna
Gelmeyenler utansýn
…
Ya! Resul seni
Görmesine görmedim
Çaðýrdýðýn kutlu davete
Gözü kapalý koþarak geldim
“Beni görmeden inanan kardeþlerimi,
Görmek isterdim” diye duyurmuþtun
Yarýn mahþer gününde
“Ümmetimin çokluðu ile
Bilineceðim” buyurmuþtun
Aldýrýþ etmeden
Seni bilmeyen mihraklara
Çaðrýna uyarak geldim
Yüzlerimi sürmek için
Ayak bastýðýn topraklara
Ne kadar korksam da
Kýyametin þiddetinden
O kadar ümitliyim
Merhametinden,
Þefaatinden…
Varsýn sana olan sevgimi
Sananlar “ çýlgýnca “ sansýn
Bilip de öleceðini
Þefaat dilemeyenler utansýn…
HALÝL MANUÞ
01.03.2014 – 05:45