ÜFLESEYDİN SÜT DONARDI:

Hayallerini çaldýrdýn;
sesini
þarkýlarýný
ama çaldýrma yalnýzlýðýný!..
yalnýzlýðýný çaldýrma...

’Çünkü insanýn insana vereceði en deðerli þey yalnýzlýðýdýr!..’

.....

Makyajsýz yalnýzlýklara...


I

Ýçimin sokaklarýnda bir aþk yaprak döküyor
ve yenilgiler sýzýyor bir kemanýn kýrgýn sesinden...
gecenin saat üçünde þahdamarýmda zonklayan,
mýh gibi saplandýðým tesellisi imkansýz yalnýzlýðým
ve ömrümde çocukluðumun soðukluðu.
umutlu bekleyiþlerde takvimlere gülümseyip
ýslanýrken özlemin uzak yaðmurlarýnda...

Bak, sokak þarkýcýlarý þarkýlarý piç ettiler
sevgi tüccarlarý þiir yazýyorlar i mgeleri aldatarak
þiirleri de piç ettiler sevgilim!..

II

Düþün ki ben o acýnýn oðluyum;
o yýllar asla unutulmayacak aþklara daha savrulmamýþken
zaman ikiye bölmemiþken, yýllar kanatmamýþken seni
en tehlikeli tehditdin esareti inþa eden kelepçelere...

III

Merhabalarýn var senin... ’kendine iyi bak’larýn
aðlayýcý dualarýn ve kan pýhtýsý ’hoþça kal’larýn
talazlanan kýrsal isyanlarýn, simsiyah rüyalarýn
ömrüne kefil yýllarýn...

Sansüre uðramýþ þiirlerin var senin
gözaltýna alýnan ölümcül umutlarýn
imla kurallarýn, gece yarýlarýn, hece yarýlarýn
izbe anýlarýn, kitaplarýn, anlamlarýn
uslanmalarýn ve aþklarýna dar gelen intiharlarýn
kimseye sezdirmediðin
ve her gün yüzüne tükürdüðün piþmanlýklarýn!..

Yangýnlarýn var senin, içinin ormanlarýnda
hayatýn kör testeresinde puþt acýlarýn
derin çýðlýklarda gün ýþýðý görmemiþ yaralarýn...

/ Üzerine çýð düþmüþ bir köy gibi devleti yok yalnýzlýðýn
acýnýn yurdu yok!../

IV

Nasýl da acýmasýzdý hayat ve umursamaz
sevmeye yeltendiðin ne varsa

önce
sevdin
ve
yitirdin
sonra...

V

/Ah sevgili;
sen o mahçup yüzünü beslediðin bir aynanýn yazgýsýna sýðacak kadýn mýydýn?../

Þarkýlarýn vardý oysa ses tellerine tutunan,
sesinde soluklanan, söyledikçe çoðalttýðýn ve çoðaldýðýn

Harcanmýþ bir hayatýn var;
yaþadýkça eksilmeyen, sevdikçe tükenmeyen
duvarlarýn arkasýna saklanmadýðýn..

Hep bir yanýn senden uzakta
yollarýn var pervasýzca yürüdüðün
ama gidilince bitmeyen, dönünce gelinmeyen...

Ve uzaklaþtýn sonra benliðini ele geçiren kalabalýktan
gözlerinde parmaklýklarýn ve tel örgülerin uzun boylu yorgunluðu...
yaðmalanmýþ sokaklarýn var senin, bir cinayete kurban giden aþklarýn
ve kelepçede kuþlarýn...

VI

Hayat borçlandýrýr seni
ödeyemezsin...
ömrün infazlara yazýlýr
kurtulamazsýn!
kaç kere yansa da aðzýn
ne yoðurda ne de süte
üfleyemezsin!


(Birdal Erdoðmuþ )

Sosyal Medyada Paylaşın: