Mert olmalý insan, gönüllere dolmalý insan.. Daha mert’im artýk, keþkeleri attým içimden.. Ýçimde büyütsem de garipliðimi, yine de mert davranmak istiyorum herkese.. Utanýyorum söylemeye garipliðimi, gururum mu mertlik mi anlayamadým.. Daha mert’im artýk, elimdekilerle mutlu olmayý baþardým.. Gönülden gönüle, köprü kurmayý baþardým.. Yaprak döken gençliðimin, sürülmemiþ topraðýnda býraktým dertlerimi.. Daha mert’im artýk, sert rüzgarlarýn týnýlarýyla kaynaþtým, hayatla tesbih çeker gibi oynaþtým.. Gezdiðin kadar deðil, okuduðun kadar mutlusun.. Ve dahi, yaþamdan umutlusun.. Aslýnda mertlik, dokunmaktýr yüreklere, ömrün yettiðince paylaþmaktýr, tüm kazanýmlarýný.. Mertlik ipinden salýncak kurdum, gökkuþaðýnýn içinde sallanýyorum sanki, iplerin kopacaðý aklýma gelmeden.. Sallanmalarýn içinde kaybolup, görmediysen kelebeðin kanatlarýnda, gökkuþaðýný.. Sürmelisin yaprak döken gençliðinin, gen kalan topraklarýný.. Ve dahi, sevmelisin sana hayatý vereni, ve verilenleri..
HASAN BELEK 28/02/2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatyolu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.