O an... Hüzünlendiðim Bin bir sualleler Ýçinde yaþadýðým Bir zamandý, Ýçimin acýdýðý anlardý Suskun vaziyette Ve kederli bir þekilde Uzaklara umutla bakýnan Lakin çaresizlik içinde Sýkýþan yaþlý amcaya Yaklaþtým ve içimden Gelen selamý verdim Kendi halinde Bankta yalnýz otururken Hal hatýr sormak Ve duasýný almak Niyet ve gayretindeydim Ne kadar mahzundu, Solgun ve yorgun Bir vaziyette bakýyordu Hiç tereddüt etmedi, Sanki bu aný bekliyormuþ Gibi içini rahatça döktü Meðerse neler geçmiþ Bir zamanlar fevkalade Varlýk sahibiyken Bir tek erkek evladý Dur durak bilmeden Varlýðý tüketmiþ Anne ve babasýný Muhtaç duruma düþürmüþ Bir çay içebilecek Haclýðý dahi kalmamýþ, Emekli maaþýna Oðlunun ev kirasý için Kredi çektiðinden Yarýsý kesiliyormuþ Evde sabýrla Yolunu gözleyen teyze Gözyaþlarýyla biz niye Bu hale düþtük diye Her gün sual ediyormuþ Yaþlý amca; oðlum Ben bilhassa yanlýþ yaptým Tek evladým diye Edep ve ahlaktan ziyade Þýmarmasýný saðladým Kendi yaþayamadýklarýmý Evladým yaþasýn diye Her yaptýðýna fýrsat tanýdým Her gün evde aðlayan Yaþlý teyzeni Hiç dikkate almadým Ne söylediyse kestirip attým Meðerse asýl olan Çocuk sahibi olmak deðil O çocuðu vatan ve milletin Ahlak ve faziletin ve insaniyetin Ýstifade edebileceði bir can Bir umut ve istikbal olarak Yetiþtirmeye gayret etmeliymiþim…
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.