DOKSANLARDA KALDI
Bundan 10 yýl öncesini hatýrlýyorum. 2003- 2004 falan. O zamanlar çocuktum ve tamda çocukluðun yaþanýlmasý gerekn çaðda çocuktum. Herkes doksanlardan bahseder ama ben 2009 a kadar yaþanýlabilirdi çocukluk. Bende öyle yaþadým iþte. Unutulur mu o yýllar! Sabahtan akþama kadar sokaklarda koþardýk. Eve uðramazdýk bile. Alýrdýk; peynir, ekmek, domates. Sererdik sofrabezini o yemyeþil bahçelere. Birde nazo yok mu! Hep beraber piknik yapardýk tozla, toprakla karýþýk. Kardeþ payý vardý. Þimdilerde ise kalleþ payý olan. Ýnce uzun çýtalardan çadýrlar yapardýk. Üzerine naylon poþetler , eski püskü örtüler örter, içerisinede gazete koyardýk. Bütün sokak orada evcilik oynardýk. Erkekler çýkardý dýþarý sözde çalýþýrdý. Kýzlarda çadýrýn içinde yani evinde ordan burdan topladýðý çimenle, çamurla, yaprakla yemek yapardý. Ýnce dallar çatal, býçak, kaþýk olurdu. Kapaklarda tabak.Çimentoyla, kiremit tozlarýyla karýþýk bir harç yapardýk. Yapraklarýn içine dökerdik sonra. Dolmaydý iþte bu. Bir türlü kapatamadýðýmýz sarma!
Bazen tam oyunun en heyecanlý yerinde annemiz baðýrýrdý camdan : Koþ bize iki tane ekmek al, sofra hazýr hadi eve, baban geldi seni öldürücek çabuk ol! ... Bunlardý çocukluðumuzun aksiyonlarý. O ortamý býrakýpta gidemezdik bir türlü eve. Hava kararýrdý, biz hala sokaktaydýk. Saklambaç oynardýk. Herkes köþe bucak saklanýrdý. Ne de zor gelirdi onlarý bulmak!
Kýz- erkek karýþýk dokuz taþ oynardýk. Ayýplardý millet. Heleki anneler yok mu!Koca karýlar.Bütün dedikodulara ortak olurduk. Çocuktuk. Ama yinede açmazdýk aðzýmýzý.Ayýp olurdu.Birde nasýl utangaçtýk.Arkadaþlarýn yanýnda fýrlama,ama büyüklerin yanýnda da bizden edeplisi yok. Ne günlerdi be!
Bayram yaklaþýnca kýpýr kýpýr olurdu yüreðimiz.Alýþveriþe giderdik ailece. Her istediðimiz alýnýrdý. Bayram gününe kadar saklanýrdý þekerler. Bir þekilde bulup aþýrýrdýk.O zamanlar aþýrmanýn tadýda ayrý bir güzel oluyordu.Arife günü baklavalar yapýlýr, içecekler hazýrlanýrdý.Zaten o arife günü akþamý varya!O akþam ev bambaþka kokardý.Neþe kokardý sanki!Heyecandan uyuyamazdýk.Sabaha zor kalkardýk.Bayram sabahý gelince hazýrlanýr, erkeklerin namazdan gelmesini beklerdik.Onlar gelincede sýrayla bayramlaþýr, harçlýðýmýzý alýrdýk.Sonrada yeniden bütün sokak dýþarý!
Güzeldi geçmiþimiz.Çocukluðumuz güzeldi.Þimdi çocukluk yok. Ýletiþim çaðý var.Dýþarý baktýðým zaman sokakta maç oynayan çocuklarý görmem gerekirken; ellerinde telefon, kulaklarýnda kulaklýk, birbirleriyle alakasý olmayan bir nesil görüyorum. Nereye gidiyor bu nesil?
Ben doksanlarýn çocuðu deðilim.2009 a kadar doksanlardaydýk yaþýtlarýmla.Artýk kimse doksanlarýn çocuðu deðil. Hepsi teknoloji maðduru yeni çaðýn çocuðu!
NUR YALAP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.