BANA ATATÜRK’Ü ANLAT DEDE

O öyle bir Komutandý ki oðul;
Bakýþlarý dosta güven,
Düþmana korku salardý,
Deniz mavisiydi gözleri,
Altýn sarýsýydý saçlarý.

Bir gün süngü harbinden yeni çýkmýþtýk,
Düþmanla göðüs göðüse çarpýþmýþtýk,
Vücudum bir kaç yerinden kanýyordu,
Ýçin için yaralarým yanýyordu,
O masmavi gözleriyle öyle bir baktý ki,
Nasýlsýn evlat! Pansuman yaptýrmamýþsýn,
Hiçbir þeyim yok Komutaným.
Bir anda acýlarým yok olup gitti.
Düþman her tarafý yakýp yýkýyordu,
Bir anda bir çatýrtý koptu,
Düþman uçaðýndan atýlan,
Þarapneller havada uçuþtu,
Kucaðýndaki çocuklu bir kadýn,
Korkudan yere düþtü,
Þoka giren o anne, ormana kaçýyordu,
Ýki atlý gidip de onu emniyete alýyordu,
Çocuðu hemen aldýk düþtüðü yerden,
Çocuðum nerde? Dedi, baðýrdý bize birden,
Çocuðu kucaðýna verdik üzüntüsü kesildi,
Her taraf toz duman, Göz gözü görmüyordu,
Þu taraftan git bacým o taraf emniyetli,
Anne bu býrakmadý çocuðunu ne kadar merhametli,
Kazma, kürek, çakaralmaz tüfekle,
Düþmaný nasýl yendik,
Ýþte biz böyle bir Komutanýn askeriydik,


O öyle bir Komutandý ki, oðul
Bakýþlarý dosta güven,
Düþmana korku salardý,
Deniz mavisiydi gözleri,
Altýn sarýsýydý saçlarý.

2013

Sosyal Medyada Paylaşın: