Yaþadýðým yerde yok þiirlerin insafý
Ve yok
Ýnsafsýzlýklarýný cezalandýracak da bir Tanrý!
Heyhat;
Pompei’nin kavuran lavlarýyla yýkýyorum her sabah yüzümü
Ateþ de neymiþ?
Bana sorun cehennemi ýstýraplarýný
Ýmkansýz aþklarýn…
.
.
.
Gölgeleri dahi olmayan
Meyveleri zehirli aðaçlarýn
Kuru dallarýna teslim ediyorum erkekliðimi her gece
Ýhanet ekilen tarlalarýn günah hasatlarýna göz dikmiþ
Zorba toprak aðasý oluyorum sonra
Hüküm sürdüðüm diyarlarda
Dahi
Zalim hakimi Endülüs’ün
Kurtuba’lý genç kýzlarýn acýmasýzca ýrzýna geçen…
Belki de
Kuru bir aðaç kovuðunda atýyorken yaþlý kalbi
Yaðmurdan kaçan serçelere gerçek aþký öðreten
Bilge bir adamýmdýr sadece… Kim bilir!
Ve fakat
Ne vakit rast gelsem
Utanýyorum
Duvarlarýmda çýðlýk çýðlýða seviþen gölgelerden
Bu yüzden;
Baþýna taç yaptýðým yýldýzlarýn ýþýltýsýnda
Yeniden aþýk oluyorum
Þuhlukla peçeli bir kadýnýn
Derinlerinde göz yaþlarýný tutamayan
Baðýmlým anaç ruhuna
.
.
.
Yaþadýðým yerde
Þahitsiz intiharlar deniyorum her gece
Sarý akrep zehirli;
Onun Saçlarýna benzer
Ve
Ateþe…
Dipsiz bir kuyunun
Rutubet kokan sessizliðine çekiliyorum sonra
Ýlk ýþýklarýyla sabahýn
Oluþumunda büyülü yaþamlar gizli;
Onun anaç memelerinden bahþedilen hayata benzer
Ve
Suya…
(Yýldýray Kýzýltan)