Yoðunlaþmýþ gökyüzü, dökülmüyor topraða.
Her tarafý kaplamýþ , kasvet veren bulutlar.
Susuzluktan kurur gül,çiy düþmüyor yapraða.
Gerçek olmaz bir türlü, beklenilen umutlar.
Azgýn dalga kabarýr,çarpar vurur sahili.
Kapkara bir renk alýr ,denizlerin dahili.
Bu havada tur atar , insanlarýn cahili.
Kanat çýrpan martýlar,sözlerimi kanýtlar.
Baktýkça hüzün verir,sahillerin tadý yok.
Yaþam dolu,rengarenk yazlýklarýn adý yok.
Çekilmiþler bir yere, insanlarýn þadý yok.
Sýzlatýyor içimi, terk edilmiþ konutlar.
Domur domur birikir gözyaþlarým içimde.
Günden güne çoðalýr beyaz teller saçýmda.
Dertler öyle doldu ki, yer kalmadý fýçýmda
Mahzun gönlüm besteler,türlü çeþit aðýtlar.
Kýþ mevsimi gelince,duygularým paslanýr.
Yeisle çarpar kalbim, merhametle yaslanýr.
Issýz ücra yerlerde, fakirlere taslanýr.
Soðudukça havalar düþündürür yakýtlar.
Bir damlayla taþacak içimde dolan yaþlar.
Akýtýrsam zehrimi belki mutluluk baþlar.
Deva bulur kaderim.artýk çatýlmaz kaþlar.
Yaðarsam rahmet gibi,can özümü soyutlar.
Füme renkli bulutla,hem dert olup aðlarým.
Göz yazlarým sel olur yaðmurlarla çaðlarým.
Ürün verir bol cana, bahçelerim baðlarým.
Artýk geldi galiba, beklediðim vakitler.
Ülkü Ahýska
Taslanmak: Üzülmek,caný sýkýlmak
Fondaki resim kendi çalýþmam