Çünkü o yok, bende yokum...///
Bir gün bir parkýn tenha köþesindeki bankta oturuyordum
Ama bu parka da sadece bu gün gelirdim yani yýlda bir kere
Oturdum daldým sessizce ve suskunca çaresiz ama içimde çýðlýklar..
Bir an onu hatýrladým ve tam zamanýnda hatýrlatýldý
Rüzgarýn sesi, kuþlarýn ötüþü, çocuklarýn uzaktan biraz sesleri...
Gibi bir çok þey oturduðum bankýn karþýsýnda seni canlandýrýyordu
Evet bu karþýmdaki sensin hayalde olsa sensin, sen ne kadar güzelsin
Ýçimde seslenip dalmýþtým bir an ve bir çaycý geldi
Abi çay içer misin? diye baktým þöyle gözlerimin içine
Gözüm sonrasýnda çayýn dumanýna daldý, zorla önüme koyar gibi býraktý
Zaten son iki çayý kalmýþtý ve diðer çayý da karþýma koy dedim
Birisi mi gelecek, istersen sen kendi çayýný iç gelecek kiþi geldiðinde iki çay getirir dedi
Ben bir an durgun ve sessizce gözlerimi çaya dikerek soðuk bir sesle kimse gelmeyecek dedim...
Davetsiz bir tavýrla oturdu yanýma...
Kaç þeker atayým dedi bana þeker atma, diðer çaya iki þeker býrak dedim
Þaþýrmýþ bir tavýrla baktý yüzüme ve söylediðimi yaptý
Konuþmak istercesine muhabbet kurmaya çalýþýyordu
Çay nasýl olmuþ abi dedi, güzel dedim ama acý biraz acý
Þeker atayým dedi hayýr dedim
Sonra kaç yaþýndasýn dedi, 23 dedim
Kaç yýldýr þekersiz çay içiyorsun dedi, bugün tam 5 yýl oldu dedim
Sesi kesildi, gözünden bir damla yaþýn süzüldüðünü gördüm ve bu sefer ben soru sordum.
Hayrola ne oldu?
Benim de 5 yýl oldu dedi
Neye 5 yýldý oldu? dedim
Çay içmediðim yýl, ben 5 yýldýr çay içmiyorum dedi
Neden dedim?
Çünkü en son içtiðim çay onunla oldu ve bir daha çay içmedim, içemedim dedi...
Bu bankta oturmuþtuk bizde ve çaylar yarým kalmýþtý ve o da sessizce çekip gitmiþti...
Ve o günden sonra hiç çay içmediðim çaycýlýk yaptýðým halde dedi
Senin hikayen nedir abi dedi
Durdum bir an, aðzýmdan kaçýrýrcasýna, dilimi ýsýrýr gibi çýktý kelimeler
Anlatmak istemesem de, 5 yýlýn birikintisi kopmuþtu boðazýmdan.
5 yýl önceydi, birisiyle tanýþtým bura da güzel mi güzel güzel bir kýzla
Çay severdi çayý çok severdi, onunla anlaþamadýðým tek noktanýn çay konusu olmasýndan çok korkardým,
Ýlk çayý ben onunla içtim, öyle içmiþim ki þekersiz çay içmiþim
Bana sen çayý þekersiz mi içiyorsun dediðin de evet dedim
Çünkü ben ona hiç bir zaman hayýr diyemedim
Ve tüm acýmý sakladým, hep yanýnda güldüm mutluluklarla sevinçlerle
Hep yanýnda oldum, o da aynýsý yaptý, son nefesinde bile 2 çay söyledi...
Biri iki þekerli diðeri þekersiz þekerin biri benim diðeri kendisi içindimiþ
Þimdi ben o þekerleri kullanmýyorum
Çünkü o yok, bende yokum...
Baktým çaycý gözleri benim gibi sulanmýþ,
Çay bardaklarýný almadan usulca gitti
Bende onun gibi kalktým gittim...
.../// Ýbrahim Halil Yalman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.