cismimi uzaða attým da n’oldu
ruhumu yurduna sürdüm bilmeden
akýlý yakine kattým da n’oldu
kendi defterimi dürdüm bilmeden @..
cananý can bilip candan bezdiðim
þu toprak þu yollar þu yurt gezdiðim
hece hece akarsuya yazdýðým
þiirim ezberim virdim bilmeden @..
aþk odu deðdikçe yaralarýma
ýþýk buldum sandým karalarýma
sýzlayýþlar katýp naralarýma
nâzafer harplere girdim bilmeden @..
bilmenin sarhoþu cehlin esiri
aklýn ruha onun aþka tesiri
hem öðrendim hendeseyi kesiri
hem hiçe karýþtým.. sordum bilmeden @..
zamanla mukayyet olan aklýmý
mekandan çýkardým bütün saklýmý
bana akil diyen bilmem haklý mý
aklýmý aþk ile yordum bilmeden @..
üstümde gök varmýþ fark edemedim
göremedim.. gördüm.. çark edemedim
yandým yandým yine terkedemedim
saati ölüme kurdum bilmeden @..
baðda gül var dendi ben seni sandým
rüyada endamýn servidir sandým
yalan idi dünya seninçün kandým
Hakký hakikati kýrdým bilmeden @..
üstüme kir pasý sindi dünyanýn
git dedin perdesi indi dünyanýn
neyini seveyim þimdi dünyanýn
ruhumu bataða sürdüm bilmeden @..
dinlemedim eþi dostu yareni
yine send’aradým senin hareni
vaslýnda da bulamadým çareni
hicraný kalbime sardým bilmeden @..
aksimi aynaya ahýmý suya
düþürdüm ki ciyfe içimi yuya
bu aþk dedikleri bir sýrlý boya
önüme gelene sürdüm bilmeden @..
münzevi bir ölüm bir de sen düþü
anda bahar eder boraný kýþý
muhalif kýrkýna dayadý yaþý
sakalýn akýnda gördüm bilmeden @..
@.. Þükrü Özmen